افراد جامعه بشری در کمترین تقسیم دینی، به دو دسته دیندار و غیر آن تقسیم می شوند. منظورم از دینداران اعم از مسلمان، یهودی، مسیحی، زدتشتی، بودایی، هندو و ... است که خود را به دین خاصی متعبد و ملتزم بدانند، خواه آن دین (از نظر دیگران) واقعا الهی باشد یا غیر الهی. غیر متدینان هم اعم از کسانی هستند که هیچ دینی ندارند، حال یا با دین و تدین دیگران نیز مشکل دارند یا هیچ مشکلی با هیچ دینی ندارند مگر آنکه پیروان یا آموزه های دین خاصی با برخی منافع و تمایلات آنان در تضاد و تخالف باشد.

صرف نظر از الهی یا ساختگی بودن هرکدام از ادیان، تصور نمی کنم غلیه فضای غیر دینی برای یک دیندار، خوب و ایده آل باشد، چه اینکه هویت، دین، گذشته و آیندۀ (پس از مرگ) انسانها در چنین فضایی هدف حملات و آماج تیرهای اغیار قرار گرفته خواهد گرفت. حال اگر حرکتی از جانب هر طایفه ای از دینداران انجام شود، که برخلاف فطرت انسانی و اخلاق باشد، منحصر در آن طایفه، شهر، کشور و حتی آن دین نیز نبوده، زشتی و سخافت کار، به دیگر ادیان نیز چسبیده و یا خواهند چسباند.

برای غیر متدینان اما فرقی ندارد که کدام دین و مذهب مورد هجمه و حمله قرار گیرد چرا که در نظر آنان همۀ ادیان خرافه و پوچند. من نمی خواهم در این نوشتار به ادیانی نظیر بودیسم و هندوئیسم قدسیت قائل شوم، چرا که مسلمانم و فقط تشیع را مسیر الهی می دانم. اما معتقدم در این عصر، متدینان، نباید در تقابل با همدیگر باشند بلکه در درجۀ اول با سکولارها و الحاد نزاع دارند، اما دعوای بین مسیحی و یهودی، مسلمان و اهل کتاب، و حتی بت پرست و هندو و بودایی و... دعوایی است که می توان آن را درون خانوادگی خواند. این مساله را در پست بعدی بیشتر خواهم کاوید انشاءالله.